Kryjówki naszej psychiki

Poznaj psychologiczne mechanizmy, które nieświadomie stosujemy w swoim życiu, w rezultacie wprowadzając chaos i cierpienie w naszym życiu osobistym i w relacjach interpersonalnych.

Wymazywanie z pamięci niechcianych emocji, uczuć jest zwykłym psychologicznym mechanizmem obronnym, który zaczyna funkcjonować, gdy takie uczucia jak przerażenie, poczucie winy czy gniew stają się zbyt silne. Umysł blokuje wtedy świadomości dostęp do nich, co stanowi doskonałą obronę naszej psychiki. Bez tego mechanizmu moglibyśmy oszaleć. System działa tak skutecznie, że w naszej pamięci nie pozostaje żadnej ślad tych uczuć lub zdarzenia, które je wywołało. Blokada może trwać dni, tygodnie lub lata, a czasami całe życie….

O stłumieniu  mówimy wtedy, gdy świadomie negujemy istnienie emocji, których nie chcemy odczuwać bądź odepchnąć i nie chcemy im stawić czoła. Jeśli jednak robimy to przez dłuższy czas, możemy doprowadzić do stanu odrętwienia równoważnego z wymazywaniem z pamięci.

Poczucia winy doświadczają na ogół wszyscy ludzie. Winni czujemy się wtedy, gdy wiemy, że postąpiliśmy źle. Wstyd natomiast sięga do głębszych pokładów poczucia winy, gdy uważamy jesteśmy źli. Za pomocą wstydu nasze ego (nasze ja) sprawia, że czujemy się źli z samej natury. Wyparty wstyd tworzy blokadę energii na poziomie komórkowym. Jeśli trwa zbyt długo, wpływa szkodliwie na zdrowie psychiczne lub fizyczne. Dzisiaj wielu badaczy uważa wymazywanie z pamięci emocje za jedną z podstawowych przyczyn raka.

Chociaż wymazaliśmy ze świadomości uczucia i wspomnienie o wydarzeniu, które je wywołało, nasza podświadomość zdaje sobie sprawę, że związany z nim wstyd, poczucie winy lub krytyczne nastawienie do siebie nadal w nas tkwią. Próbujemy więc pozbyć się bólu, przenosząc go na kogoś lub na coś poza nami. Mechanizm projekcji pozwala nam zapomnieć, że kiedykolwiek mieliśmy takie odczucia. Po dokonaniu projekcji niechcianych uczuć na innego człowieka uważamy, że to on je posiada, a nie my. Jeśli więc wymażemy z pamięci swoje poczucie winy, po czym dokonamy jego projekcji, to obarczymy winą druga osobę. Jeśli  stłumimy złość i przeniesiemy ją na kogoś innego, będziemy go postrzegać jako zagniewanego. Możemy obciążyć innych winą za wszystko to, za co obwinialiśmy siebie. Nic dziwnego, że czujemy ulgę! W ten sposób ktoś inny odpowiada za te wszystkie straszne rzeczy, które nam się przytrafiają, lub za cechy, których w sobie nie lubimy.

Kiedy zaczniesz kogoś osądzać, wiedz, że dokonujesz projekcji. Gniew jest stałym towarzyszem tego procesu, gdyż ego używa go jako usprawiedliwienia projekcji poczucia winy. Kiedy więc wpadniesz w gniew, pamiętaj, że znowu przenosisz na kogoś swoje poczucie winy.

To, co tak bardzo cię razi w drugim człowieku, jest po prostu odbiciem tej części twojej osobowości, którą odrzuciłaś i wymazałaś ze świadomości a następnie przerzuciłaś na tę osobę. W przeciwnym razie nie byłabyś tak zirytowana.

Dlatego wymazywanie z pamięci i projekcja stały się naszym sposobem życia, podtrzymywanym przez niekończące się cykle lęk – atak, obrona – atak. A to jest doskonały przepis na wieczny konflikt wewnętrzny.

sukcesomania